Έχω σταματήσει να διαβάζω νούμερα.
Τα νούμερα δεν μου λένε-πια τίποτα, σε αντίθεση με διάφορα "νούμερα" που τα χρησιμοποιούν και παίρνουνε μ' αυτά αποφάσεις για τη ζωή μου, προσπαθώντας ν' αποδείξουν πως: γίναμε φτωχοί, επειδή φταίνε τα νούμερα.
Έχω την βεβαιότητα πως τα νούμερα δεν φταίνε. Τα νούμερα, όπως και διάφορα άλλα μαθηματικά εργαλεία, προσπαθούν να απεικονίσουν τις συνθήκες της ζωής.
Τα "λεφτά" όμως (που απεικονίζουν αυτά τα νούμερα) δεν είναι ζωή. Μια σύμβαση ήταν που έλεγε πως, μ' ένα χαρτάκι αγοράζω τόσα κιλά ψωμί και μια σύμβαση είναι που μας θυμίζει ότι κάποιος "δημιούργησε" αυτά τα λεφτά, πατώντας πλήκτρα σε έναν υπολογιστή.
Έστω-τώρα ότι το ψωμί μπορώ και φτιάξω μόνος μου, μπορώ να φτιάξω ασπιρίνη? (και-να ο εκβιασμός της αποδοχής του κόσμου όπως σήμερα τον ξέρουμε!).
Δυστυχώς, αυτές οι "δικλείδες ασφαλείας" που έχουν επιμελώς τοποθετηθεί, μας περιορίζουν την όποια λήψη αποφάσεων σε πολύ συγκεκριμένες επιλογές και μας αναγκάζουν να υποκριθούμε ότι αυτός ο τυπάκος που βάραγε μηδενικά, σωστά και το κανε.
Στα πλαίσια αυτά, μπορεί και να μην αγχωθούμε αν θα γίνουμε "φτωχοί", μα θ' αγχωθούμε αν δεν θα έχουμε φάρμακα ή δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ιατρικά περιστατικά που σήμερα θεωρούνται εύκολα.
Να λοιπόν που η τεχνολογία (και τα προϊόντα της) γίνονται τελικά ένα ΔΙΣ-τύχημα, το οποίο τυχαίνει να μας κρατά ομήρους σ' αυτή την ΔΙΣ-θεώρητη "τάξη" των πραγμάτων.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Τα νούμερα δεν μου λένε-πια τίποτα, σε αντίθεση με διάφορα "νούμερα" που τα χρησιμοποιούν και παίρνουνε μ' αυτά αποφάσεις για τη ζωή μου, προσπαθώντας ν' αποδείξουν πως: γίναμε φτωχοί, επειδή φταίνε τα νούμερα.
Έχω την βεβαιότητα πως τα νούμερα δεν φταίνε. Τα νούμερα, όπως και διάφορα άλλα μαθηματικά εργαλεία, προσπαθούν να απεικονίσουν τις συνθήκες της ζωής.
Τα "λεφτά" όμως (που απεικονίζουν αυτά τα νούμερα) δεν είναι ζωή. Μια σύμβαση ήταν που έλεγε πως, μ' ένα χαρτάκι αγοράζω τόσα κιλά ψωμί και μια σύμβαση είναι που μας θυμίζει ότι κάποιος "δημιούργησε" αυτά τα λεφτά, πατώντας πλήκτρα σε έναν υπολογιστή.
Έστω-τώρα ότι το ψωμί μπορώ και φτιάξω μόνος μου, μπορώ να φτιάξω ασπιρίνη? (και-να ο εκβιασμός της αποδοχής του κόσμου όπως σήμερα τον ξέρουμε!).
Δυστυχώς, αυτές οι "δικλείδες ασφαλείας" που έχουν επιμελώς τοποθετηθεί, μας περιορίζουν την όποια λήψη αποφάσεων σε πολύ συγκεκριμένες επιλογές και μας αναγκάζουν να υποκριθούμε ότι αυτός ο τυπάκος που βάραγε μηδενικά, σωστά και το κανε.
Στα πλαίσια αυτά, μπορεί και να μην αγχωθούμε αν θα γίνουμε "φτωχοί", μα θ' αγχωθούμε αν δεν θα έχουμε φάρμακα ή δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ιατρικά περιστατικά που σήμερα θεωρούνται εύκολα.
Να λοιπόν που η τεχνολογία (και τα προϊόντα της) γίνονται τελικά ένα ΔΙΣ-τύχημα, το οποίο τυχαίνει να μας κρατά ομήρους σ' αυτή την ΔΙΣ-θεώρητη "τάξη" των πραγμάτων.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
