Τα χαρακώματα της καθημερινότητας

Λένε πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.

Αλλά με τους όρους που σήμερα πραγματεύεται, η πολιτική διαμορφώνεται ως η μάχη για το ανέφικτο.

Μια μάχη όμως οφείλει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια και για να κερδηθεί θέλει "στρατηγούς".

Το πρόβλημα στην παρούσα φάση, είναι ότι οι "στρατηγοί" που 'χουμε διαλέξει, δεν εμπνέουν κανέναν και δεν μας δίνουν όπλα (αυτό που εννοούν ανάπτυξη) ούτε δίνουν λύσεις για τους ανθρώπους.

Μα τι "στρατηγούς" θα θέλαμε?

Κάποιον με όραμα, κάποιον που να εμπνέει, να μας οργανώσει και να πολεμήσουμε αυτή τη σκληρή καθημερινότητά μας. Κάποιον που δεν θα στέλνει το στρατό του να παραδώσει τα όπλα δίχως όραμα και προοπτική, όπως στέλνει η πολιτική μας τάξη τους αστέγους στα χαρακώματα της καθημερινότητα της πόλης.

Ένα ερώτημα λοιπόν που προκύπτει, είναι η μορφή αυτής της οργάνωσης.

Για να απαντηθεί αυτό, θα πρέπει κάποιος να ξεκινήσει (έστω και απλουστευτικά) από την διαπίστωση της υπάρχουσας κατάστασης στην οποία:

• Λεφτά δεν υπάρχουν.
• Για να κάνει κάτι ο κόσμος, πρέπει να εκπαιδευτεί γι αυτό.
• Η εκπαίδευση που μέχρι σήμερα έχουμε δεν είναι χρήσιμη.
• Οι πόλεις εξυπηρετούν την "αγορά" και την παροχή υπηρεσιών που σήμερα δεν είναι ούτε αποδοτική ούτε βιώσιμη.

Άρα, αντί του ευχολογίου των επιστημόνων και των μηχανικών της "ανάπτυξης" που, λύνοντας εξισώσεις και γράφοντας μνημόνια και papers λένε πως θα σώσουν τον κόσμο (έχω την βεβαιότητα ότι ούτε καν το πιστεύουν, απλά δικαιολογούν ένα μισθό), θα έπρεπε να διατυπωθεί ένα εγχειρίδιο κοινωνικής επιβίωσης.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψη μου, θα διέκρινα μονοσήματα την παρακάτω προοπτική κοινωνικής επιβίωσης:

• Μια σοβαρή (internet-ική) πλατφόρμα κοινωνικών νομισμάτων ανταλλακτικής οικονομίας που θα βρίσκει ανεξάρτητα εφαρμογή σε κάθε τοπική κοινότητα.
• Μια οργανωμένη εκπαιδευτική δράση έτσι ώστε να μάθει ο κόσμος να ζει (όσο αυτό είναι εφικτό) με αυτάρκεια και έξυπνες τεχνικές μεθόδους Low Tech (αφού η τεχνολογία είναι γενικά ακριβή και δεν υπάρχουν πλέον τα λεφτά γι αυτήν).
• Να δοθεί σε κάθε άνθρωπο η δική-του γη (απ' τη δημόσια γη) και να οργανωθούν σε αυτή πρότυπες οικο-κοινότητες  για να φύγει ο κόσμος με αξιοπρέπεια από τις πόλεις.

Αντ' αυτού, οι "κοινωνικά ευαίσθητοι" άρχοντές μας, επιλέγουν την σύγκρουση με αυτούς που έχουν διαμορφώσει ως "σκουπίδια της ύπαρξης" (βλ. σχετική ανάρτηση Οι άστεγοι και οι εχθροί της ζωής (BINTEO) ... και πρόσφατη σχετική ανάρτηση του ιστολογίου οι άστεγοι ως pet). Αντ' αυτού ετοιμαζόμαστε να πουλήσουμε την-όποια δημόσια γη για να τοποθετήσουν (άλλοι) φωτοβολταϊκά!!!

Αυτοί-όμως οι "σπουδαίοι" που ευαγγελίζονται την "αστική δημοκρατία" και την "αστική ευπρέπεια" στην σκουπιδο-μάνα πόλη τους, σύντομα θα συγκρουστούν (οι ίδιοι και όχι οι αντιπρόσωποί τους) με τα τραγικά προϊόντα της πολιτείας τους.

Τραγικότερο-ίσως όλων, είναι ότι όσο η κατάσταση αυτή λαμβάνει χώρα, τα "ιδρύματα" που θα 'πρεπε να παράξουν την λυτρωτική-αυτή  νέα γνώση, εκτυπώνουν πτυχία χωρίς αντίκρυσμα...


Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστολογίου για τον κοινοτισμό ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ
Βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστολογίου για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη