Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Απεργία=ξάπλα? Γιατί δεν κάνουμε το-άλλο?

Εγώ δεν απεργώ, μ' αρέσει η εργασία και την γλεντάω σε κάθε μορφή της.

Μα θα' ναι το μηχανι-λίκι μα θα 'ναι η γλυπτική.

Δεν θα πάω όμως στον χώρο εργασίας μου "υπακούοντας" στους μεγάλους και μικρούς συνδικα-λησταράδες, αυτούς που όταν ο εργαζόμενος έχει το οποιοδήποτε καθημερινό πρόβλημα στην εργασία του "κάνουν την πάπια", αυτούς που έχουν λύσει το δικό-τους ασφα-ληστικό, ληστεύοντας τις ελπίδες μας.

Μα τελικά: πως θα αντιδράσουμε?

Εχθές ξενύχτησα διαβάζοντας διάφορα για το ασφα-ληστικό που μας ετοιμάζουν και κάνοντας γλυπτική.

Ήταν κάτι-σαν αγρύπνια, που είχε το μελόδραμα του αποχαιρετισμού του-όποιου κοινωνικού κράτους.

Μα πολύ θα'θελα, αντί της απεργίας που έχει εκφυλιστεί ως ξάπλα, την διαμόρφωση "μετώπου εργασίας" δηλαδή: αυτό που 'κανα χθες, να το 'κανα και μ' άλλους, όλοι αυτοί που σήμερα "απεργούμε" να καθόμασταν μερόνυχτα στους χώρους εργασίας μας και να εργαζόμασταν.

Έτσι, ως αντίδραση, στερούμενοι τις οικογένειές μας, τις βόλτες μας και την χαρά μας, μα συγκρουόμενοι με το σύστημα που μας έχει ορίσει ως "τεμπέληδες" και πυκνώνοντας τον πολιτικό χρόνο με βεγγέρες πολιτικού λόγου.

Ανοιχτές δημόσιες υπηρεσίες, ανοιχτά σχολεία, ανοιχτά πανεπιστήμια, πρωί-βράδυ, πολλές μέρες, ενάντια στην ά-Λόγο-σούπα των MEGA-κάναλων αναζητώντας ένα νέο Πολιτικό Λόγο.

Και δεν αναφέρομαι σε κατάληψη (ούτε την βία που αυτή συνεπάγεται). Θέλω να υπάρχω εκεί γιατί εργάζομαι, εργάζομαι πολύ, εργάζομαι σκληρά. Αυτό το μεροκάματο τιμώ και θα το υπερασπιστώ τώρα πριν μου το εξανεμίζουν.

Μήπως μια τέτοια σύγκρουση θα ήταν αποτελεσματικότερη από το να "κατέβω στο δρόμο" να φωνάξω, να εκτονωθώ και να γίνουν όλα "όπα".

Γιατί τώρα θυμώνει όλος ο κόσμος (και όχι μια "ακραία" μερίδα του) και ανακαλεί μνήμες (βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστο-λογίου από τον Δεκέμβριο του 2008).


Υ.Γ. 1
Το είχα "ανεβάσει" την προηγούμενη Δευτέρα, μα-σήμερα είναι η μέρα-του.

όλοι-οι άνθρωποι είναι μέλη
του ίδιου σώματος

όλοι δημιουργημένοι
απ' την ίδια ουσία

και εάν ένα μέλος πονάει
τ' άλλα δεν είν' καλά

εάν είσαι αδιάφορος
στον πόνο άλλων ανθρώπων

δεν μπορεί να λέγεσαι
άνθρωπος

-Saadi-
(13ος αιώνας, Πέρσης ποιητής)



Υ.Γ. 2
Δεν γνώριζα κάποια Ελληνική μετάφραση και τα παραπάνω λόγια είναι απόπειρα μετάφρασής-μου απ' τ' Αγγλικά.

Υ.Γ. 3
Αφιερώνεται στους καρεκλο-κύριους που θα πάν' για να ψηφίσουν το νέο ασφα-ληστικό νομοσχέδιο και τις υπόλοιπες αρλούμπες που σχεδιάζουν.