Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Για την πολιτεία 8. Το κακό

Η πολιτεία αντιλαμβάνεται κάτι ως καλό και κάτι άλλο ως κακό. Αυτά θεμελιώνεται στις αξίες της. Οι αξίες της, διατυπώνονται ως νόμοι, συμβάσεις συμπεριφοράς μεταξύ πολιτείας-πολιτών και πολιτών μεταξύ τους.

Στον χώρο της πολιτείας, η ανυπακοή σε αυτές τις συμβάσεις θεωρείται κακό και αποτελεί κάτι άτακτο για την πολιτεία (που το γνωρίζει όμως πολύ καλά και οφείλει να το προβλέψει).

Είναι πολλές οι μορφές με τις οποίες, η πολιτεία παρεμβαίνει για να καταστείλει το κακό. Σήμερα, υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι καταστολής του: Τον πρώτο τον λέμε Αστυνομία, τον δεύτερο λέμε Θρησκεία.

Έτσι, έχουμε τον φύλακα-έξω που κουνάει τα χέρια του για να περάσουμε το φανάρι ή μας κυνηγάει αν δείρουμε κάποιον άλλο. Μαζί με αυτόν, έχουμε και τον φύλακα-μέσα που προγκάει την «κακή» σκέψη. Πόσο αναγκαίοι είναι όμως αυτοί οι φύλακες? Γιατί μου φαίνεται απαραίτητος ο συντονισμός της κίνησης της πόλης και η ασφάλεια στην ύπαρξη (καθορίζει την τάξη της). Αλλά εάν ο πολίτης, χτίσει την μορφή του σε αξίες, ποια η χρησιμότητα του μέσα-φύλακα?

Όπως και να ‘χει όμως, η πολιτεία οφείλει να απομονώσει το κακό (την αταξία κατά την αντίληψή της) για να μπορέσει να λειτουργήσει εύτακτα-εύρυθμα, σύμφωνα με τις συμβάσεις με τις οποίες έχει δεσμευθεί να το κάνει.


Υ.Γ. 1
Προσπάθησα να σκεφτώ πως μπορεί να απομονώσει κανείς το κακό-την αταξία, αλλά σκαλώνω. Μου είναι αδύνατο να διατυπώσω το πως η πολιτεία μπορεί δόκιμα να το κάνει αυτό εκτός απ' το να το προβλέψει νωρίς, με το καλό σχολείο. Όμως διατυπώνω το τί μου φαίνεται α-δόκιμο.

Υ.Γ. 2
Βλ.: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα, κ.α. σχετικές αναρτήσεις